Naast het maken van een dikke druppel of een bloeduitstrijk kan er ook een Quantitative Buffy Coat (QBC) uitgevoerd worden [2]. Dit is een zeer gevoelige techniek die gebruikt wordt voor de detectie van malariaparasieten in perifeer bloed. Het principe van deze test is gebaseerd op de centrifugale dichtheid van bloedcomponenten. Hierbij is een buis gecoat met acridine oranje, dit is een fluorescerende kleurstof [2] en kaliumoxalaat. De buis wordt gecentrifugeerd en er ontstaan verschillende lagen, waaronder de buffy coat (zie figuur 3). In de buffy coat bevinden zich de malariaparasieten, de kernen met DNA/RNA gaan binden aan het acridine oranje, op deze manier kunnen ze worden waargenomen met een fluorescentiemicroscoop, bij het grensvlak tussen de rode bloedcellen en de buffy coat [3]. De parasieten geven een geelgroene fluorescerende kleur af zoals te zien in figuur 4.

Rapid Diagnostic Tests

Ook zijn er commercieel verkrijgbare point of care (POC) tests, de MalaQuick en de ParaSight-F [4]. Alle soorten malariaparasieten laten, vóór het moment dat deze de rode bloedcellen binnendringen, een zeer specifieke antigeen achter in de bloedstroom. Het principe van deze test is het traceren van dit antigeen. Een nadeel van deze tests is dat ze niet goed in staat zijn om de ernst van parasitemie te herkennen en daarnaast kan een gemengde infectie niet onderscheiden worden van één veroorzaker. Grote voordelen ten opzichte van microscopie is dat POC snel, eenvoudig, nauwkeurig, geen specifieke kennis nodig en zonder apparatuur uit te voeren is [4].

Andere detectie mogelijkheden

Parasitaire nucleïnezuren kunnen gedetecteerd worden met een polymerasekettingsreactie (PCR), dit wordt ook wel moleculaire diagnostiek genoemd [3]. PCR is vooral handig voor het bevestigen van de soort malariaparasiet. De resultaten zijn niet snel genoeg beschikbaar, dus deze gevoelige techniek is minder nuttig dan microscopie [1]. Daarnaast is het een erg dure techniek en kan niet in elk gebied uitgevoerd worden [1]. 

Bij immunologisch onderzoek kunnen antilichamen tegen malariaparasieten gedetecteerd worden met behulp van een indirecte immunofluorescentie (IFA) of een enzymgekoppelde immunosorbent assay (ELISA). Een nadeel van dit onderzoek is dat het geen huidige infectie detecteert, maar een eventuele blootstelling aan malaria die in het verleden heeft plaatsgevonden [1]. 

De diagnose malaria kan moeilijk te identificeren zijn in niet-endemische gebieden, waar zorgverleners niet bekend zijn met deze ziekte. Onderzoeken naar malaria kunnen in deze gevallen over het hoofd worden gezien. In endemische gebieden is een groot deel van de bevolking besmet met deze ziekte, maar een aantal hiervan wordt niet ziek door de parasieten. De dragers hebben genoeg immuniteit om malaria niet te ontwikkelen. In deze situatie hoeft tijdens ziekte bij een persoon, het vinden van malariaparasieten, niet te  betekenen dat deze ziekte ook door de parasieten wordt veroorzaakt [1].