Huidige anti-malariamiddelen en strategieën richten zich op het bestrijden van de mug of op de stadia van de ongeslachtelijke voorplanting van de parasiet. Het probleem is echter dat als de mens eenmaal geïnfecteerd is, zelfs na een succesvolle behandeling, een infectiebron voor anderen is. De patiënt zelf heeft dan geen klachten meer, maar kan de gametocyten overdragen aan een mug als je dan weer gestoken wordt. Daarom richt Tropiq zich op stoffen die het vermenigvuldigen van de parasiet in de bloedbaan van de mens voorkomt en de aanwezige gametocyten dood [1].

ONDERZOEKEN

Geneesmiddelen

Zoals hierboven is vermeld richt het onderzoek van Tropiq zich vooral op geneesmiddelen die de overdracht van de malariaparasiet van de mens op de mug tegengaan. De overdracht van parasieten naar nieuwe muggen kan voorkomen worden door te voorkomen dat er seksuele varianten van de parasiet in de mens ontstaan of door de parasitaire bevruchting in de muggenmaag te blokkeren. Hierbij wordt een middel door de mens ingenomen en komt in het bloed terecht, als de mug het bloed dan opzuigt kan het middel zijn werk doen in de muggenmaag.

Een voorbeeld van een geneesmiddel is een stof die ingrijpt in het vitamine B metabolisme van de parasiet. Het is al bewezen dat met deze stof een rat van malaria kan genezen. De stof is echter nog niet te gebruiken in de mens vanwege zijn lange halfwaardetijd. Er wordt hierbij een groei-assay van de parasiet gebruikt. Hierbij meet je de hoeveelheid DNA, wat een maat is voor de parasieten. Door een groen fluorescerende stof toe te voegen kan de groei eenvoudig worden gemeten [1,2].

Lichtgevende muggen 

Nieuwe medicijnen en vaccins werden altijd getest met een standaard membraan voeding-assay, gebaseerd op subjectieve microscopisch aflezingen. Met deze methode kunnen niet veel monsters tegelijk worden getest. Waardoor de methode veel tijd vergt.

Om te testen of een stof de transmissie van de malariaparasiet voorkomt werd er een nieuwe methode ontwikkeld. Er werd gebruik gemaakt van een Plasmodium falciparum stam die het luciferase eiwit tot expressie bracht. Op een 96-wells plaat werd er in ieder welletje een te testen stof en parasieten gebracht. Daarop werden de muggen gevoed en vervolgens werd er gekeken of de parasiet zich heeft ontwikkeld in de mug. Als dit niet zo is, dan blokkeert het stofje de ontwikkeling. Er werd hierbij gebruik gemaakt van een DNA-tag in ieder welletje, om na te gaan welke mug bij welk welletje is geweest. De DNA-tag is ingebouwd in een bacterie, deze nestelt zich in de maag van de mug waar de DNA-tag niet zo snel kan worden afgebroken.

Als de parasiet in de mug zit kan dit gemeten worden door de mug te vermalen waarna een substraat werd toegevoegd. Dit substraat reageert met de luciferase en daarbij komt licht vrij.

Er kunnen nu 22 stoffen tegelijk worden getest, maar het streven is 96 of meer. Door de grote capaciteit van de test is deze methode veel efficiënter [3].

Dit onderzoek ontving eerst een donatie van 100.000 dollar en daarna van 1 miljoen dollar van de Bill & Melinda Gates Foundation.

Bronnen: 

[1]:  Tropiq.nl  (Toegang: 20-04-2016)

[2]: Labvision, jaargang 9, september 2015, pagina 40-43. (Toegang: 20-04-2016) 

[3]: Will J.R. Stone, Thomas S. Churcher, etc., A scalable assessment of Plasmodium falciparum in the standard membrane feeding assay using transgenic parasites expressing GFP-luciferase, Journal of infectious diseases 2014, (Toegang: 20-04-2014)